کم تر از 2 ماه است که آلبوم «من هنوز...» ماهان بهرام خان به بازار موسیقی آمده، حالا این که هیچ یک از مطبوعات، درست و درمان به آن نپرداخته اند، لابد به این خاطر است که خیلی می خواهند جزو «اولین ها» باشند و اسم نا آشنای بهرام خان خیلی برای کسب این رتبه به کارشان نیامده (یکی از رفقا می گوید که با چشم های خودش دیده روی شیشه مغازه ای نوشته اند؛ «آلبوم جدید «ماهان» و «بهرام خان» موجود است»!)،آن ها در هیاهوی «اولین» شدن ها حتی به نام تحریک کننده گروه«0111»، که گوشه های روی جلد این آلبوم به خوبی دیده می شود هم توجهی نکردند که دست کم «از آن لحاظ» (این که یک غیر مجاز، حالا مجاز شده) به آن بپردازند. اما از ما می شنوید توی این آلبوم دیگر نه ماهان بهرام خان «0111» است و نه «من هنوز...» یک آلبوم پاپ- رپ. ماهان سربزیر (و اهل بابل) حالا از رفقای رپ خوانش جدا شده و توی این کار جدید به یک سبک شسته و رفته پاپ- آر اند بی (R&B)، نزدیک شده است. جالب این که با مقایسه چند قطعه زیرزمینی گروه «0111» و این آلبوم تازه، می شود فورا به این نتیجه رسید که کار تنظیم و آهنگ سازی ماهان، نسبت به آن موقع حسابی پخته تر شده و سبک مورد علاقه اش را یافته است. ماهان در ترانه «خاکستری» این آلبوم تازه می خواند؛ «دیدی اگه سیاه بشی/ سپیدی خوب پیدا می شه/ تو ام سیاه، منم سپید/ عشقا خاکستری می شه...»، گویا او هم به سرعت متوجه شده که توی این فضای موسیقی که دیگر نمی شود به راحتی رپ خوب و سالم را از غیر از آن جدا کرد، باید راه حرفه ایش را کاملا جدا کند.